Zajęcia neurologopedyczne skierowane są do najmłodszego pacjenta z zaburzeniami mowy i komunikacji o podłożu neurologicznym. Wczesna diagnoza i terapia zwiększa szanse i możliwości rozwojowe w przypadku opóźnionego rozwoju mowy (ORM), braku możliwości rozwinięcia mowy werbalnej (budowanie systemów komunikacji językowej opartych na innej modalności niż mowa) czy też choroby genetycznej (np. Zespół Downa).
Czynności terapeutyczne podejmowane są także w przypadku zaburzonego napięcia mięśniowego, dysfagii (zaburzenia przyjmowania i przełykania pokarmów) oraz dyzartrii (zaburzenia oddechowo-fonacyjno-artykulacyjne) m.in. u dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym. Szczególnego wsparcia terapeutycznego wymaga również dziecko z afazją dziecięcą określaną również niedokształceniem mowy o typie afazji, niedokształceniem mowy pochodzenia korowego, niedorozwojem mowy, dysfazją, alalią czy SLI. Przez afazję rozumie się specyficzne zaburzenia rozwoju mowy i języka, które rozpoznawane są u dziecka z obciążonym wywiadem ciążowo-okołoporodowym (np. ciąża zagrożona, niska punktacja w skali APGAR, wylewy śródczaszkowe, zamartwica, niedotlenienie okołoporodowe). W zależności od prezentowanych objawów wyróżnia się afazję rozwojową typu ekspresyjnego inaczej nazywaną ruchową czy motoryczną, afazję rozwojową typu percepcyjnego zwaną sensoryczną oraz afazję typu mieszanego określaną jako motoryczno-sensoryczną.
Z zajęć neurologopedycznych korzystają także dzieci z całościowymi zaburzeniami rozwojowymi takimi jak autyzm i zespół Aspergera, a także z niepłynnością mówienia i jąkające się oraz z rozszczepam podniebienia i/lub wargi.